เมื่อเกิดอุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ ขึ้นกับลูกวัยกำลังซน เช่น หกล้ม เดินชนโต๊ะ ฯลฯ คุณพ่อคุณแม่ส่วนใหญ่มักแสดงปฏิกิริยาตกอกตกใจออกมาโดยอัตโนมัติ ตามสัญชาตญาณความห่วงใยที่มีต่อลูก ขณะเดียวกันเด็กๆ ก็มักจะมองหาคุณพ่อคุณแม่ทันทีที่รู้สึกเจ็บ กลัว หรือตกใจ ด้วยเหตุนี้ท่าทีที่ผู้ปกครองแสดงออก จึงเป็นสิ่งสำคัญที่กำหนดว่าเด็กน้อยจะตอบสนองต่อสถานการณ์นั้นอย่างไร หากคุณพ่อคุณแม่โวยวายเสียงดัง เด็กจะรู้สึกว่าการหกล้มเป็นเรื่องใหญ่ ซึ่งนั่นอาจทำให้เขายิ่งร้องไห้จ้าเสียงดังลั่น ดังนั้น อันดับแรกผู้ปกครองจึงไม่ควรโวยวาย แม้จะรู้สึกใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มก็ต้องสงบสติอารมณ์ไว้ เพื่อแสดงออกให้ลูกรับรู้ว่าการหกล้มเป็นเรื่องปกติธรรมดาของชีวิต เมื่อล้มแล้วก็สามารถลุกขึ้นใหม่ได้ นอกจากนี้ คุณพ่อคุณแม่ ยังไม่ควรซ้ำเติมลูกด้วยการตำหนิว่าไม่ระมัดระวังหรือซุกซนเกินเหตุ เพราะเขาอาจสูญเสียความมั่นใจและรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง ถ้าเด็กๆ ล้มโดยไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากนัก คุณพ่อคุณแม่ควรยืนมองอยู่ห่างๆ และคอยให้กำลังใจ เมื่อเขาสามารถลุกขึ้นเองได้ ก็เอ่ยปากชมสักหน่อยว่า “เก่งมากๆ เลยนะลูก ที่ล้มแล้วลุกขึ้นเองได้” แต่ถ้าลูกร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บ ก็ไม่ควรไปโกหกว่า “ไม่เจ็บหรอก ไม่เห็นเป็นอะไรเลย” เพราะเด็กจะรู้สึกว่าเขาถูกปฏิเสธตัวตนและไม่ได้รับการยอมรับความรู้สึก อาจทำให้เขายิ่งร้องไห้และไม่กล้าบอกความรู้สึกที่แท้จริงกับคุณพ่อคุณแม่ในครั้งต่อๆ ไปที่เกิดปัญหา สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ควรทำคือการโอบกอดและปลอบโยนโดยไม่โอ๋มากเกินไป ไม่ต้องบอกเขาว่าจะตีพื้นหรือโต๊ะที่ทำให้หนูเจ็บ หรือกล่าวโทษพี่เลี้ยงที่ดูแลไม่ดี เพราะยิ่งจะเป็นการปลูกฝังนิสัยโทษคนอื่นเมื่อเกิดความผิดพลาดแค่ถามลูกว่าเขาโอเคไหม อธิบายให้ลูกเข้าใจว่าคุณพ่อคุณแม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดของหนู และไม่นานความเจ็บนี้ก็จะหายไป เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ยิ่งถ้าไม่ได้บาดเจ็บรุนแรง ร้องไห้ไม่กี่นาทีเดี๋ยวเด็กๆ ก็กลับไปวิ่งปร๋อได้แล้ว สิ่งสำคัญในการประคับคองลูกน้อยยามหกล้ม คือการสอนให้เขาตระหนักว่าถ้าล้มแล้วจะเจ็บ ครั้งต่อไปต้องระมัดระวังมากขึ้น รวมถึงสร้างความมั่นใจให้ลูกรู้สึกว่าเขาเก่งพอที่จะลุกขึ้นใหม่ได้ด้วยตัวเอง ไม่ว่าในอนาคตจะต้องหกล้มอีกกี่ครั้ง หรือต้องเผชิญหน้ากับปัญหาที่ใหญ่กว่านี้ก็ตาม

คุณพ่อคุณแม่ที่มองว่า เรื่องของการปลูกฝังการใช้เงินในเด็กเป็นเรื่องไกลตัว ไว้โตค่อยสอนก็ได้ จะบอกว่าความคิดนี้ควรจะล้มเลิกโดยด่วน เพราะการสอนให้ลูกใช้เงินเป็น ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้น ถือเป็นรากฐานการฝึกลูกให้ใช้เงินเป็นได้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และเมื่อเค้าเติบใหญ่ขึ้น เค้าก็จะกลายเป็นผู้ใหญ่ ที่ใช้เงินยังชาญฉลาด จนรวยแซงหน้าพ่อแม่ไปโดยปริยาย1. สอนลูกให้ใช้เงินเป็น สอนให้ลูกหัดเก็บเงินที่เหลือจากค่าขนมในแต่ละวัน และไม่ตามลูกเด็ดขาด ในกรณีที่ลูกอยากได้ของที่ไม่จำเป็น ก็ต้องสอนให้เค้ารู้จักเก็บเงิน ถ้าอยากได้ ให้พยายามเก็บเงินให้ถึงเป้า แล้วพ่อกับแม่จะพามาซื้อ เพราะถึงตอนนั้น ลูกอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ ว่าเคยอยากจะซื้อมัน2. ลูกต้องแยกแยะให้เป็นระหว่าง “ความจำเป็น” กับ “ความอยากได้” อย่ามองว่าเด็กไม่รู้เรื่องนะ เพราะเมื่อเค้าถึงวัยที่แสดงความอยากได้อยากมีเป็นแล้วล่ะก็ พ่อแม่ต้องฝึกให้ลูกมีตรรกะแยกให้ออก ว่าของที่ลูกจะซื้อนั้น ลูกจำเป็นต้องมีมันหรือไม่ ถ้ำเป็น พ่อเม่จะให้ซื้อ แล้วนิสัยแบบนี้จะติดตัวพวกเค้าไปจนโต3. บอกแนวทางเก็บเงินให้มีผลงอกเงย เค้าทำกันยังไง เนื่องจากสมัยนี้ เก็บเงินในบัญชีธนาคาร ได้ดอกเบี้ยมากินเป็นผลตอบแทน ปีนึงยังไม่ถึง 500 บาทเลย เราก็จะต้องพร่ำสอนลูกให้ฝึกลงทุนกับการเล่นหุ้นหรือซื้อกองทุนประกันต่างๆ แต่อย่างไรก็ตาม คุณพ่อคุณแม่ก็ต้องศึกษามาเป็นอย่างดีแล้วนะ ว่าลงทุนกับอะไร ถึงจะได้ผลเป็นกอบเป็นกำกลับมา จะได้มาเป็นไกด์นำทางให้ลูกได้…

มีพ่อแม่บ้านไหนที่ทะเลาะกับลูกแทบทุกวันบ้าง คิดว่าคงมีหลายบ้านเลยที่ต้องพบเจอกับสภาวะแบบนี้ ลูกไม่ยอมไม่อาบน้า ลูกไม่ยอมไปทานข้าว เรียกแล้วเรียกอีกก็ทาเป็นไม่ได้ยิน สุดท้ายเรื่องราวมักจบลงที่คุณพ่อคุณแม่โมโหและต้องบังคับใช้มาตรการต่างๆ ทั้งข่มขู่ ทั้งตัดสิทธิ์ หรือบางบ้านอาจจะถึงกับลงไม้ลงมือตีกันไปเบาเบา แม้สุดท้ายลูกจะยอมทาตามที่พ่อแม่สั่งหรือบังคับ แต่เราก็ต้องสูญเสียบรรยากาศดีดีในบ้านไป สอนวินัย ให้เด็ก ถือเป็นสิ่งพื้นฐานที่พ่อแม่ทุกคนจะต้องสอนลูกแต่เล็กๆเลยค่ะ เคยได้ยินไหมคะคำว่า ‘ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แข็งดัดยาก’ เพราะจะทำให้วินัยเหล่านี้ติดตัวลูกๆไปยันโตจนแก่ได้เลยค่ะ แต่ปัญหาคือพ่อแม่ส่วนใหญ่มักมีอารมณ์ในสิ่งที่ลูกทำ ที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ชอบใจ วันนี้เราจะให้คุณพ่อคุณแม่มาเช็คกันค่ะว่าที่ทำอยู่เรียกว่าสอนวินัย หรือแค่อยากจะเอาชนะลูกกันแน่สอนวินัยคือ การควบคุมพฤติกรรมของคน โดยการใช้กฎ ระเบียบ หรือการสั่งสอน อบรมเอาชนะคือ การทำอะไรก็ได้ค่ะที่ต้องได้ดั่งใจเรา โดยไม่คำนึงว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไรสอวินัยให้เด็ก หรือ อยากเอาชนะ  กันแน่ ?.เราจะมายกตัวอย่างง่ายๆกันค่ะ ให้คุณพ่อคุณแม่ได้รู้ตัวว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นถูกต้องจริงๆ“คุณพ่อไม่ชอบให้ลูกเล่นเกมส์ เพราะกลัวจะเสียการเรียน พอเห็นลูกเล่นเกมส์ คุณพ่อก็โกรธ โมโห ยึดโทรศัพท์ ยึดคอม”จริงๆแล้ว คุณพ่อมีความหวังดีค่ะ กลัวลูกจะติดเกมส์จนเสียการเรียนไม่ได้อ่านหนังสือ แต่มันเป็นการเอาชนะมากกว่าสอนวินัยค่ะ เพราะพอคุณพ่อเห็นลูกเล่นเกมส์ก็เริ่มมีอารมณ์เหมือนลูกขัดใจในสิ่งที่พ่อไม่ชอบให้ทำจนยึดโทรศัพท์ ยึดคอม มันเป็นวิธีที่ผิดอย่างมากค่ะ เพราะยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เราอาจจะมาปรับเป็นการกำหนดเวลาเล่นเกมส์ค่ะว่าหากเล่นได้ก็ต้องอ่านหนังสือตั้งใจเรียนได้ด้วยเหมือนกันตามอารมณ์ตัวเองทันหรือยัง .. ?ข้อนี้ถือว่าสำคัญมาก กอ.ไก่ล้านตัวเลยค่ะ หากเราจะตามอารมณ์ตัวเองให้ทันเราควรที่จะ ..ฝึกเข้าใจอารมณ์ของตัวเองให้มากขึ้น ฝึกการจัดการอารมณ์ของตัวเองเมื่อเกิด…

ความก้าวร้าวของลูกไม่ใช่ปัญหาเล็กค่ะ เพราะพฤติกรรมดังกล่าวจะทำให้เด็กไม่เป็นที่ต้อนรับในสังคมค่ะ ผลเสียก็จะกลับมาสู่ตัวลูกเอง ไม่มีเพื่อนคนไหนอยากเล่นด้วย ผู้ใหญ่ก็จะไม่เอ็นดูเขาคุณพ่อคุณแม่ช่วยลูกสลายความก้าวร้าวได้ค่ะ มีคำแนะนำดี ๆ มาฝาก 8 ข้อ1.เลี่ยงสถานการณ์ที่ทำให้ลูกก้าวร้าว ถ้าเริ่มทะเลาะกับพี่กับน้องให้เบี่ยงเบนความสนใจ หรือแยกลูกออกมาก่อน2.อย่าใช้การดุว่าแรง ๆ หรือการตีลงโทษเขา ใช้วิธีแยกตัวให้เขาสงบอารมณ์คนเดียวก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน3..เวลาสงบใจดีแล้ว พูดคุยถามความรู้สึกลูก บอกเขาว่าคุณแม่เข้าใจ แต่ลูกต้องแสดงอารมณ์อย่างเหมาะสมด้วย4.เลี่ยงการรับสื่อที่ก้าวร้าว ทั้งทาง วิทยุ เกม คลิป ฯลฯ5.คุณพ่อคุณแม่เป็นต้นแบบที่ดีไม่ก้าวร้าว ไม่ใช้อารมณ์ ความอบอุ่นอ่อนโยนช่วยสยบความก้าวร้าว6.อย่างเลี้ยงลูกแบบเผด็จการหรือตามใจมากเกินไป7.ชมหรือให้รางวัลเวลาเขาม่ความพยายามลดความก้าวร้าวเอาแต่ใจลง8.ให้ลูกเล่นซนออกกำลังกายเต็มที่ จะช่วยลดพลังความก้าวร้าวลงไปได้ถ้าพฤติกรรมของลูกน่าจะเข้าข่ายไม่ธรรมดาคงต้องปรึกษาคุณหมอ อาจพบปัญหาอื่นซ่อนอยู่ เช่น โรคสมาธิสั้น ไฮเปอร์แอคทีฟ หรือโรคทางสมองบางอย่างค่ะ จะได้แก้ไขถูกจุดค่ะ